کیست سینه چیست و چه عواملی در ایجاد آن نقش دارند؟

در اغلب موارد، کیست‌های سینه خوش‌خیم هستند و خطر تبدیل به سرطان را ندارند. با این حال، اگر یک کیست همراه با علائمی مانند ترشحات خونی، تغییرات در پوست سینه یا رشد غیرمعمول باشد، باید جدی گرفته شود و بررسی‌های بیشتری انجام شود. همچنین در برخی از موارد خاص، وجود کیست‌های پیچیده (کیست‌هایی که علاوه بر مایع حاوی سلول‌های جامد هستند) ممکن است نیاز به پیگیری دقیق‌تری داشته باشد. تشخیص زودهنگام و پیگیری منظم می‌تواند هر گونه خطر احتمالی را کاهش دهد.

در بسیاری از موارد، کیست‌های سینه نیازی به درمان خاصی ندارند، زیرا بی‌خطر هستند و ممکن است خودبه‌خود ناپدید شوند. با این حال، اگر کیست بسیار بزرگ باشد و باعث درد یا تغییر شکل سینه شود، پزشک ممکن است تخلیه مایع داخل کیست را توصیه کند. این فرآیند که آسپیراسیون نامیده می‌شود، ساده و کم‌خطر است و معمولاً به کاهش علائم کمک می‌کند. اگر کیست‌ها عودکننده باشند یا مایعی که از آن تخلیه می‌شود حاوی خون باشد، ممکن است نیاز به بررسی‌های بیشتری باشد. در موارد بسیار نادر، اگر کیست مشکوک به تغییرات غیرطبیعی یا پیش‌سرطانی باشد، جراحی برای برداشتن کیست پیشنهاد می‌شود.

تشخیص کیست سینه معمولاً با یک معاینه فیزیکی توسط پزشک آغاز می‌شود. در این معاینه، پزشک با لمس سینه تلاش می‌کند توده‌ها را شناسایی کند و ویژگی‌های آن‌ها را بررسی کند. در مرحله بعد، سونوگرافی انجام می‌شود تا مشخص شود که توده پر از مایع (کیست) است یا جامد (توده‌های دیگر مانند فیبروآدنوم). در موارد خاص، ماموگرافی نیز انجام می‌شود، به خصوص در افرادی که در گروه سنی بالاتر هستند یا سابقه خانوادگی سرطان سینه دارند. اگر کیست بزرگ باشد یا علائم مشکوکی مانند وجود خون در ترشحات آن دیده شود، پزشک ممکن است آسپیراسیون (تخلیه مایع) یا نمونه‌برداری انجام دهد. تخلیه مایع می‌تواند علاوه بر تشخیص، به کاهش درد و فشار ناشی از کیست نیز کمک کند.