درمان این بیماری بسته به نوع عامل عفونت (باکتریایی، ویروسی یا قارچی) و شدت بیماری متفاوت است. در اینجا روش‌های رایج درمانی آورده شده است:
آنتی‌بیوتیک‌ها (برای ذات‌الریه باکتریایی)
اگر ذات‌الریه ناشی از باکتری‌ها باشد پزشک معمولاً آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند. این داروها به کشتن باکتری‌ها و کاهش التهاب کمک می‌کنند. در موارد شدیدتر ممکن است آنتی‌بیوتیک‌ها به‌صورت تزریقی تجویز شوند.
داروهای ضدویروس (برای ذات‌الریه ویروسی)
ذات‌الریه ویروسی معمولاً با داروهای ضدویروس درمان می‌شود. این داروها مانند داروهای ضدآنفلوآنزا یا کرونا می‌توانند ویروس‌های عامل بیماری را کنترل کرده و از گسترش آن جلوگیری کنند.
داروهای ضدقارچ (برای ذات‌الریه قارچی)
اگر ذات‌الریه ناشی از قارچ‌ها باشد درمان با داروهای ضدقارچ انجام می‌شود. این داروها به‌طور مؤثر قارچ‌ها را از بین می‌برند و به بیمار در روند بهبودی کمک می‌کنند.
آرام‌بخش‌ها و داروهای ضدتب
برای تسکین درد قفسه سینه و کاهش تب پزشک ممکن است داروهایی مانند ایبوپروفن یا استامینوفن تجویز کند. این داروها علائم بیماری را کاهش داده و راحتی بیمار را فراهم می‌آورند.
درناژ مایع پلور
در برخی موارد پنومونی مایع اضافی ممکن است در فضای پلور (فضای بین ریه‌ها و دیواره قفسه سینه) تجمع یابد. این وضعیت به‌عنوان پلورال افیوژن شناخته می‌شود. در چنین مواردی برای تخلیه مایع تجمعی، ممکن است نیاز به انجام
درناژ مایع پلور باشد. این عمل می‌تواند به‌وسیله سوزن یا لوله‌ای که به فضای پلور وارد می‌شود انجام گیرد. درناژ مایع پلور به کاهش فشار در ریه‌ها کمک کرده و تنفس را آسان‌تر می‌کند.
اکسیژن درمانی
در موارد شدید سطح اکسیژن خون کاهش می‌یابد و پزشک ممکن است از اکسیژن درمانی برای افزایش سطح اکسیژن در بدن بیمار استفاده کند.
مراقبت‌های حمایتی
در موارد خفیف بیمار می‌تواند درمان حمایتی را انجام دهد. این درمان شامل استراحت، مصرف مایعات و داروهای مسکن است. این روش به بدن کمک می‌کند تا به‌طور طبیعی با عفونت مبارزه کند.
مراقبت در بیمارستان
در موارد شدید یا پیچیده بیمار ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان و درمان‌های تخصصی مانند آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی و تهویه مکانیکی داشته باشد.
درمان زودهنگام و مناسب ذات‌الریه به پیشگیری از عوارض جدی کمک می‌کند و روند بهبودی را تسریع می‌بخشد.
